Sztuka indyjska jest bardzo specyficzna, a formy jej wyrazu ukształtowane są w dużej mierze przez wpływy religijne i kulturowe. Celem tej sztuki nigdy nie było dążenie do wiernego oddania natury, ani też kreowanie nowych, oryginalnych wizji. Dla mieszkańców Indii sztuka stanowi pomost pomiędzy jednostką, a światem transcendentnym. Pozwala ona na uzmysłowienie człowiekowi, iż doczesność jest nietrwała i pomaga wyjść poza jej ograniczenia.
Najlepiej rozwiniętą gałęzią sztuki indyjskiej jest rzeźba. Najpopularniejsze są rzeźby i figury przedstawiające wizerunek Buddy. Podobizna ta łączy w sobie cechy sztuki Indii i elementy stylu greckiego. Rzeźba indyjska jest dobrze dopracowana i stanowi ozdobę wielu hinduskich świątyń.
Również malarstwo osiągnęło w Indiach wysoki poziom. Najczęstszym wyrazem malarstwa są malowane miniatury. Postaci ludzkie, zwierzęta i elementy świata przyrodniczego malowane są z niezwykłą precyzją i dbałością o szczegóły. Upodobania do miniatur i skomplikowanych wzorów przeniknęły także do sztuki hinduskiego makijażu i przejawiają się w misternych wzorach malowanych henną na ciele kobiety.
Architektura indyjska jest ściśle powiązana z rzeźbą. Wiele słynnych świątyń zostało wykutych w skale, stanowią więc rzeźbę same w sobie. Pozostałe budowle, zbudowane w tradycyjny sposób, są bogato zdobione płaskorzeźbą i rzeźbą, na zewnątrz i w środku budynku.
W czasach kolonialnych do Indii zaczęły docierać wpływy kultury europejskiej, co spowodowało wytworzenie się nowej gałęzi sztuki indyjskiej – rzemiosła artystycznego. Początkowo indyjscy rzemieślnicy kopiowali meble i dodatki napływające z Europy, później wykształcili swój własny, oryginalny styl cieszący się do dziś dużym uznaniem na całym świecie. Przede wszystkim chętnie kupowane są indyjskie wyroby meblarskie, pozwalające na urządzenie domu w orientalnym stylu. Specyfika sztuki indyjskiej jest widoczna także w ręcznie wykonywanej biżuterii hinduskiej oraz w malowanych ręcznie tkaninach, używanych m.in. do produkcji tradycyjnych strojów Hindusów.